Machiel Pomp (54) is aardrijkskundedocent van beroep, bracht vorig jaar zijn eerste dichtbundel uit, met de titel Het kind met het badwater, en schrijft voor elke editie van BridgeNL een bridgesonnet. Hij speelt al vanaf zijn studententijd bridge. Volgens hem is de middelbare school de perfecte plek om kinderen met bridge te laten kennismaken. “Leerlingen die van puzzelen en uitdagingen houden, vinden bridge vaak ook leuk.”

Nieuwe mensen

Inmiddels woont Pomp in Limburg, waar hij dus als aardrijkskundedocent werkzaam is op het ROER College in Roermond. Net als hij is de rest van de vriendengroep uit zijn studententijd in Groningen uitgewaaierd over Nederland. Hoewel het lastig is om elkaar nog met enige regelmaat te zien, is er wel iets dat hen nog altijd verbindt: bridge.

“Een jaar of twaalf geleden hebben we allemaal een account aangemaakt op Bridge Base Online. Met een paar man logden we jarenlang elke zondagavond in om samen te spelen. We doen het momenteel niet meer, maar ik denk dat we, als we elkaar een berichtje sturen, zo weer aan het spelen zijn. Bridge zal altijd in mijn leven blijven.”

Zelf was hij vijf jaar geleden voor het laatst lid van een bridgevereniging, in Brunssum. Dat was lastig te combineren met zijn baan: na bridgeavonden kwam Pomp namelijk moeilijk in slaap. “Vaak zat je onder een tl-lamp tot elf uur te spelen en moest je de hele avond scherp zijn in je hoofd. Dan lag ik thuis tot half drie wakker in mijn bed en was ik de volgende dag niks waard op het werk.”

Wel logt hij nog af en toe in op Bridge Base Online om tegen robots te spelen. Verder probeert hij zijn leerlingen de liefde voor het spel bij te brengen. Voelt hij het ook als zijn missie om het aloude kaartspel in leven te houden? “Stiekem wel een beetje”, zegt hij. “Het liefst zou je de meest enthousiaste leerlingen onder je vleugels willen nemen. Maar ik loop er nog wel eens tegenaan dat er maar 24 uur in een etmaal zit.”

Het neemt niet weg dat Pomp ervan overtuigd is dat er genoeg leerlingen zijn die bridge leuk zouden vinden, zodra ze ermee in aanraking zouden komen. “Ik ben slechts een goedwillende amateur, maar kan me voorstellen dat er met gerichte promoties een nieuwe doelgroep aangeboord kan worden. Ook kinderen vinden het leuk om te puzzelen, uitgedaagd te worden en daar oplossingen voor te vinden. Dat is eigenlijk precies wat bridge is.”

Na zijn studententijd bleef Pomp met golfbewegingen bridgen. Soms had hij er minder tijd voor door een drukke baan en andere hobby’s, dan weer was hij avonden achtereen bij de bridgevereniging te vinden. “Ik ben naar Rotterdam verhuisd en heb eerst drie jaar niet gekaart, maar had op een gegeven moment ook de behoefte om weer nieuwe mensen te leren kennen. Ik ging eerst voor BC Doublet spelen en later voor bridgeclub De Lombard, een van de beste bridgeverenigingen van Nederland.”

Terwijl Pomp naar eigen zeggen niet tot de grootste talenten behoorde en in de F-lijn (de laagste lijn) speelde, had hij om zich heen al snel door wie wel met kop en schouders boven de rest uit staken. “Ik heb Sjoert Brink en Bas Drijver zien komen. Zij waren destijds ook jonge gasten. Ik dronk nog wel eens een biertje met Bas naderhand en merkte toen al dat hij veel sneller analyses van het spel kon maken dan ik.”

Toen hij ging studeren in Groningen, leerde hij al snel enkele jongens kennen die het ook leuk vonden om te bridgen. “We hadden een groepje van acht tot tien gasten met wie we hele nachten op studentenkamers aan het spelen waren, soms tot het ochtendgloren aan toe. We deden het voor de gezelligheid, maar toch vooral omdat we het spel zo leuk vonden.”

Volgens Pomp was de studiedruk in de tijd veel lager dan tegenwoordig. “Studenten moeten nu hun bachelor in drie jaar afronden. In mijn tijd kon je zes jaar over een vierjarige studie doen en kreeg je ook nog eens een uitwonende beurs. We hadden alle tijd om allerlei dingen naast onze studie te doen. Ik ben toen ook begonnen met cabaret.”

Twee van de jongens met wie Pomp in zijn studententijd vaak bridge speelde, waren lid bij de Eerste Groninger Bridge Club (EGBC). Zelf deed hij wel eens als invaller mee. “Ik weet nog dat ik daar met koudwatervrees heen ging, omdat ik vanaf mijn studentenkamer ineens bij een echte bridgevereniging voor punten ging spelen. Maar ik had de smaak al snel te pakken en heb in mijn studententijd in Groningen voor twee verschillende bridgeverenigingen gespeeld.”

Verbindende factor

Nieuwe doelgroep

Alle tijd

Enthousiast gemaakt door meneer Pomp

Als docent aardrijkskunde op het ROER College in Roermond besteedt Pomp vooral aandacht aan de manier waarop de aarde in elkaar zit en de invloed die mensen daarop hebben. De onderwerpen verschillen van klimaatverandering en sociale geografie tot waterbeheer en milieuproblemen.

Maar als het even kan, brengt hij zijn leerlingen in aanraking met een van zijn grote hobby’s: bridge. In december ging Pomp als kerstactiviteit met twaalf leerlingen aan de slag. Hij had mapjes en voorgesorteerde spellen meegenomen om de leerlingen de beginselen van het spel bij te brengen. “Er deed een brugklasser mee die overduidelijk aanleg heeft voor bridge”, zegt Pomp.

Volgens de docent aardrijkskunde zijn middelbare scholen de perfecte plek om de jeugd met bridge te laten kennismaken. “Leerlingen die van puzzelen en uitdagingen houden, vinden bridge vaak ook leuk”, aldus Pomp. “Stiekem is het mijn ambitie dat een van mijn leerlingen later een goede bridger wordt en dat hij of zij dan zegt dat die op de middelbare school ooit enthousiast is gemaakt door meneer Pomp.”

Want, aldus Pomp, zo is zijn voorliefde voor bridge ook min of meer begonnen. Als scholier van zestien kwam hij in aanraking met het beruchte AVRO bridgecursus, een televisieprogramma dat op basis van de boeken Van Start tot Finish van Cees Sint werd uitgezonden. “Ik vond het leuk om te puzzelen en ging in de krant ook de bridgeproblemen oplossen.”