“Het is mooi om te zien dat de cursisten onderling een band opbouwen”
"Het ons-kent-ons-gehalte
is hier hoog"
Voor de cursisten wordt na 24 lessen een einddrive op de club georganiseerd met een diner
Beginnerscursussen bij De Vriendschap in Ammerzoden maken nieuwsgierig
Bij bridgevereniging De Vriendschap in Ammerzoden organiseren ze elk jaar een bridgecursus voor beginners op de club. Zo krijgen ze veel sneller binding met de club en is de kans groter dat ze lid worden, weet Gonny van Tuijl, als drijvende kracht achter de cursussen. De cijfers liegen niet. “We hebben vrij veel oudere leden, dus er haken er elk jaar wel een paar af, maar toch is het ons gelukt om de afgelopen jaren met zo’n twintig leden te groeien.”
TOP
Peters
‘Deze methode past bij de mentaliteit van ons dorp’
Succesverhalen delen
Ze zou het andere clubs ook aanraden, al zegt ze eerlijkheidshalve dat ze niet weet of deze manier overal even goed werkt. “Voor onze club werkt deze methode, omdat wij in een dorp zitten waar het ons-kent-ons-gehalte hoog is en mensen meedoen omdat ze al iemand bij de club kennen. De methode past bij onze club en de mentaliteit van het dorp.”
Dat andere clubs benieuwd zijn naar de succesvolle cursussen bij De Vriendschap blijkt wel uit het feit dat de club bijvoorbeeld al werd gevraagd om een voordracht te geven bij het district Maasland & Meierij. Daarnaast vertelde de club tijdens een workshop op de Algemene Ledenvergadering van de BridgeBond al eens over de manier waarop zij cursisten werven.
De Vriendschap is niet de enige vereniging die op deze manier nieuwe bridgers aan zich probeert te binden. Van Tuijl hoorde van andere clubs dat ze vergelijkbare cursussen organiseren. Ze moedigt het alleen maar aan. “Het is goed als clubs actief nieuwe leden werven, al moet elke club het op de manier doen die bij haar past”, zegt ze. “Maar hoe meer mensen bridgen, hoe beter.”
Gezamenlijke inspanning
Ze is zonder meer de drijvende kracht achter de lessen, maar ze doet het naar eigen zeggen niet alleen. Ze krijgt medewerking van de rest van het bestuur, de zaaleigenaar en de overige leden van de club. De leden vragen geregeld in hun omgeving rond of er geïnteresseerden zijn voor de bridgecursus. “Daar komt altijd wel respons op”, zegt ze.
Van Tuijl kwam zelf ook ooit via via in aanraking met bridge. Zelf had ze er in eerste instantie niet zoveel mee. Maar haar moeder speelde het fanatiek, waardoor ze toch begon te spelen. “In het begin met tegenzin, maar dat veranderde daarna”, zegt ze. “Inmiddels heb ik mijn twee broers en twee schoonzussen zo ver gekregen om de cursus te doen. Ze vonden het meteen leuk.”
Meer dan de helft blijft
De cursisten die zich bij Van Tuijl aanmelden, zijn allemaal beginners. Ze wil maximaal twaalf cursisten per keer hebben om de groep niet te groot te laten worden en iedereen voldoende aandacht te kunnen geven. “Het is mooi om te zien dat de cursisten onderling een band opbouwen”, zegt ze. “Dan heb je ook al snel binding met de cursisten, van wie een aantal lid blijft.”
Hoeveel dat er elk jaar exact zijn, vindt Van Tuijl moeilijk te zeggen. Maar in zijn algemeenheid durft ze wel te stellen dat meer dan de helft van de cursisten lid wordt. De cursisten komen tijdens de cursus nog niet in contact met de leden van de club, maar zodra ze lid zijn, worden ze snel binnen de club opgenomen, weet Van Tuijl.
Toen Gonny van Tuijl (70) een paar jaar geleden met pensioen ging, besloot ze de opleiding tot bridgedocent te gaan doen. De reden was heel simpel: ze had tijd over, vindt het leuk om te bridgen, houdt van sociale contacten en krijgt er energie van om anderen te enthousiasmeren. Ze volgde de opleiding met plezier en haalde haar papiertje.
Toch liep Van Tuijl ergens tegenaan: veel bridgedocenten geven les op een bridgeschool of op de Open Universiteit. Maar dat was nou juist niet wat ze wilde. Veel liever gaf ze de lessen bij haar eigen bridgeclub De Vriendschap, in Ammerzoden, op de grens van Noord-Brabant en Gelderland. “Op die manier krijgen de cursisten veel meer gevoel bij jouw club en is de kans ook groter dat ze lid worden.”
Acht jaar lang
Dus besloot ze daar acht jaar geleden mee te beginnen: ze ging een avond per week bridgeles geven bij De Vriendschap tijdens cursussen van 24 lessen in het eigen clubgebouw. En zo gaat het nu nog steeds. Van oktober tot april, op maandag- of donderdagavond. Dat de lessen een succes zijn, blijkt wel uit het toegenomen ledenaantal van de club. “We hebben vrij veel oudere leden, dus er haken er elk jaar wel een paar af, maar toch is het ons gelukt om de afgelopen jaren met zo’n twintig leden te groeien.”
Wat helpt: voor de cursisten wordt na 24 lessen een einddrive op de club georganiseerd, waarbij ze worden verwend met een diner. Daarnaast krijgen ze een gratis lidmaatschap voor een half jaar, zodat ze ervaring kunnen opdoen en de club echt kunnen leren kennen. “Dat kunnen ze zelf ervaren dat bridgers niet zo eng zijn als dat ze eruitzien”, zegt Van Tuijl met een knipoog.
"Het ons-kent-ons-gehalte
is hier hoog"
“Het is mooi om te zien dat de cursisten onderling een band opbouwen”
Succesverhalen delen
Ze zou het andere clubs ook aanraden, al zegt ze eerlijkheidshalve dat ze niet weet of deze manier overal even goed werkt. “Voor onze club werkt deze methode, omdat wij in een dorp zitten waar het ons-kent-ons-gehalte hoog is en mensen meedoen omdat ze al iemand bij de club kennen. De methode past bij onze club en de mentaliteit van het dorp.”
Dat andere clubs benieuwd zijn naar de succesvolle cursussen bij De Vriendschap blijkt wel uit het feit dat de club bijvoorbeeld al werd gevraagd om een voordracht te geven bij het district Maasland & Meierij. Daarnaast vertelde de club tijdens een workshop op de Algemene Ledenvergadering van de BridgeBond al eens over de manier waarop zij cursisten werven.
De Vriendschap is niet de enige vereniging die op deze manier nieuwe bridgers aan zich probeert te binden. Van Tuijl hoorde van andere clubs dat ze vergelijkbare cursussen organiseren. Ze moedigt het alleen maar aan. “Het is goed als clubs actief nieuwe leden werven, al moet elke club het op de manier doen die bij haar past”, zegt ze. “Maar hoe meer mensen bridgen, hoe beter.”
Gezamenlijke inspanning
Ze is zonder meer de drijvende kracht achter de lessen, maar ze doet het naar eigen zeggen niet alleen. Ze krijgt medewerking van de rest van het bestuur, de zaaleigenaar en de overige leden van de club. De leden vragen geregeld in hun omgeving rond of er geïnteresseerden zijn voor de bridgecursus. “Daar komt altijd wel respons op”, zegt ze.
Van Tuijl kwam zelf ook ooit via via in aanraking met bridge. Zelf had ze er in eerste instantie niet zoveel mee. Maar haar moeder speelde het fanatiek, waardoor ze toch begon te spelen. “In het begin met tegenzin, maar dat veranderde daarna”, zegt ze. “Inmiddels heb ik mijn twee broers en twee schoonzussen zo ver gekregen om de cursus te doen. Ze vonden het meteen leuk.”
Meer dan de helft blijft
De cursisten die zich bij Van Tuijl aanmelden, zijn allemaal beginners. Ze wil maximaal twaalf cursisten per keer hebben om de groep niet te groot te laten worden en iedereen voldoende aandacht te kunnen geven. “Het is mooi om te zien dat de cursisten onderling een band opbouwen”, zegt ze. “Dan heb je ook al snel binding met de cursisten, van wie een aantal lid blijft.”
Hoeveel dat er elk jaar exact zijn, vindt Van Tuijl moeilijk te zeggen. Maar in zijn algemeenheid durft ze wel te stellen dat meer dan de helft van de cursisten lid wordt. De cursisten komen tijdens de cursus nog niet in contact met de leden van de club, maar zodra ze lid zijn, worden ze snel binnen de club opgenomen, weet Van Tuijl.
Voor de cursisten wordt na 24 lessen een einddrive op de club georganiseerd met een diner
Bij bridgevereniging De Vriendschap in Ammerzoden organiseren ze elk jaar een bridgecursus voor beginners op de club. Zo krijgen ze veel sneller binding met de club en is de kans groter dat ze lid worden, weet Gonny van Tuijl, als drijvende kracht achter de cursussen. De cijfers liegen niet. “We hebben vrij veel oudere leden, dus er haken er elk jaar wel een paar af, maar toch is het ons gelukt om de afgelopen jaren met zo’n twintig leden te groeien.”
Beginnerscursussen bij De Vriendschap in Ammerzoden maken nieuwsgierig
Toen Gonny van Tuijl (70) een paar jaar geleden met pensioen ging, besloot ze de opleiding tot bridgedocent te gaan doen. De reden was heel simpel: ze had tijd over, vindt het leuk om te bridgen, houdt van sociale contacten en krijgt er energie van om anderen te enthousiasmeren. Ze volgde de opleiding met plezier en haalde haar papiertje.
Toch liep Van Tuijl ergens tegenaan: veel bridgedocenten geven les op een bridgeschool of op de Open Universiteit. Maar dat was nou juist niet wat ze wilde. Veel liever gaf ze de lessen bij haar eigen bridgeclub De Vriendschap, in Ammerzoden, op de grens van Noord-Brabant en Gelderland. “Op die manier krijgen de cursisten veel meer gevoel bij jouw club en is de kans ook groter dat ze lid worden.”
Acht jaar lang
Dus besloot ze daar acht jaar geleden mee te beginnen: ze ging een avond per week bridgeles geven bij De Vriendschap tijdens cursussen van 24 lessen in het eigen clubgebouw. En zo gaat het nu nog steeds. Van oktober tot april, op maandag- of donderdagavond. Dat de lessen een succes zijn, blijkt wel uit het toegenomen ledenaantal van de club. “We hebben vrij veel oudere leden, dus er haken er elk jaar wel een paar af, maar toch is het ons gelukt om de afgelopen jaren met zo’n twintig leden te groeien.”
Wat helpt: voor de cursisten wordt na 24 lessen een einddrive op de club georganiseerd, waarbij ze worden verwend met een diner. Daarnaast krijgen ze een gratis lidmaatschap voor een half jaar, zodat ze ervaring kunnen opdoen en de club echt kunnen leren kennen. “Dat kunnen ze zelf ervaren dat bridgers niet zo eng zijn als dat ze eruitzien”, zegt Van Tuijl met een knipoog.
Peters
‘Deze methode past bij de mentaliteit van ons dorp’
TOP