Doris van Delft (33) beleefde negen jaar geleden al haar debuut als international, maar stopte vrij snel daarna met bridge. Tijdens het EK in Denemarken, eind juni, maakt ze na een lange periode van afwezigheid haar rentree in het TeamNL Bridge Vrouwen. “Ik heb er heel veel zin in.”

Echtgenoten, maar geen paar
Inmiddels is ze zeven jaar verder en voelde dit als het juiste moment om haar rentree als international te maken. Daar zijn twee belangrijke redenen voor. Ten eerste voelt ze de onzekerheid niet meer. “Ik heb bridge een tijdje op een heel laag pitje gezet en ben na corona weer met wedstrijdbridge begonnen.”

Daarnaast kan ze het nu makkelijker combineren met haar werk. “Ik was al een paar keer eerder benaderd of ik weer wilde spelen, maar kon het lange tijd niet goed combineren. Nu ik van baan veranderd ben en in het onderwijs werk, heb ik meer ruimte om te spelen. Maar ik heb wel duidelijk aangegeven dat mijn werk altijd leidend is.”

Als Van Delft straks haar koffers inpakt voor het EK, hoeft ze dat niet alleen te doen. Bruijnsteen is namelijk haar echtgenote en maakt ook onderdeel uit van het team, al vormt het echtpaar dus geen paar aan de bridgetafel.”‘Nee, dat gaat ook nooit gebeuren”, zegt Van Delft. “Ik denk dat we dan meer kapot kunnen maken dan dat we kunnen winnen.”

Maar als teamgenoot van het TeamNL Bridge Vrouwen is dat anders, vindt ze. “Ja, dan speel je niet samen. Ik heb heel veel zin om met haar en de rest van het team naar het EK te gaan.”

Jong talent
Voor Van Delft zelf is het ook weer even wennen. Samen met De Ruiter begon ze op haar twintigste als student met bridgen bij US Uil. Al snel bleek ze talent te hebben: ze speelde amper drie jaar toen ze op het EK Jeugdviertallen in Polen samen met De Ruiter de zilveren medaille haalde. Ook Duursma was onderdeel van het team. Weer een paar jaar later werd Van Delft geselecteerd voor het Vrouwen Team.

Maar niet lang daarna besloot Van Delft te stoppen als international. “Ik was het plezier verloren”, zegt ze. “Ik was onzeker geworden en vroeg me af of ik wel thuishoorde op dat niveau. Ik bridgede tenslotte nog maar vijf jaar en zat al in de vrouwenselectie. Daarnaast was het lastig te combineren met een gewone baan.”

Doris van Delft kijkt om meerdere redenen enorm uit naar het EK. Na een aantal jaar afwezigheid keert ze niet alleen terug als international; ze vormt In Denemarken het TeamNL Bridge Vrouwen ook nog eens enkel met vriendinnen. “Dat maakt het natuurlijk extra leuk”, zegt ze.

Naast Van Delft en Emma de Ruiter completeren de paren Merel Bruijnsteen - Janneke Wackwitz en Judith Duursma - Meike Wortel het team van captain Jacco van Egdom en coach Peter IJsselmuiden. “We hebben ons allemaal beschikbaar gesteld in de hoop dat we met deze drie paren het team konden vormen.”

Presteren en genieten
Van Delft en De Ruiter komen in de competitie voor hetzelfde team uit als Bruijnsteen en Wackwitz. De twee paren spelen voor bridgevereniging US Uil. Duursma woont met haar gezin in Zwitserland, waardoor het moeilijker is om in aanloop naar het EK vaak samen fysiek te trainen. “Daarom is het fijn dat we elkaar al goed kennen.”

Natuurlijk gaat het TeamNL Bridge Vrouwen naar het EK om te presteren. Het doel is een plek bij de eerste acht landen, waardoor ze zich automatisch plaatsen voor het WK volgend jaar. Maar daarnaast wil Van Delft ook een leuke tijd hebben in het Deense Herning. “We krijgen er niet voor betaald, dus het moet ook leuk zijn.”

Van Delft is ervan overtuigd dat beide elkaar kunnen versterken. “Natuurlijk moet je allemaal goed kunnen bridgen, maar daarnaast is het wel een voordeel als je allemaal goed met elkaar kunt opschieten. Aan tafel, maar ook als we niet aan het bridgen zijn. Ik geloof dat het de prestaties alleen maar ten goede komt.”