Ronald Goor beleefde deze zomer met de junioren (U26) het perfecte EK: het zorgde niet alleen voor de Europese titel en een goede sfeer binnen het team, maar hij speelde zelf ook een ijzersterk toernooi. Een goede en nauwkeurige voorbereiding lag daaraan ten grondslag. “Ik ging twee tot drie uur per dag wandelen en zat vier tot vijf keer per week in de sportschool.”

Motivatie
Zo kwam op het EK in Polen alles samen voor Goor. Niet alleen pakte hij de Europese titel, hij deed dat ook nog eens met zijn broer Sander in het team. Daarnaast werd zijn andere broertje Martijn op hetzelfde toernooi met de aspiranten (U21) ook Europees kampioen. “Ik ben heel blij dat mijn broers ook goud hebben gewonnen”, zegt hij.

Voor Goor zelf is de Europese titel een beloning en motivatie ineen. “Ik heb hier ontzettend veel tijd ingestoken, maar dat is het allemaal waard geweest nu we Europees kampioen zijn”, zegt hij. “Tegelijk geeft deze Europese titel ook weer heel veel motivatie om voor nog meer prijzen te gaan. Volgend jaar wil ik wereldkampioen worden, daarvoor ga ik me net zo goed voorbereiden als dat ik voor het EK heb gedaan.”

Fris en fit
Goor deed het puur vanuit eigen motivatie. “Ik merkte dat ik voorheen minder fit was, minder energie had en eerder moe was. Dat wilde ik niet meer. Niet alleen voor het bridge, maar ook in het dagelijks leven. En natuurlijk was het EK een mooie stip aan de horizon om daar zo fris en fit mogelijk te verschijnen.”

Goor, die ook tijdens het EK elke ochtend een stukje ging wandelen, wist dat hij er profijt van zou hebben aan de bridgetafel. “Ik was heel scherp en had een leeg hoofd, waardoor ik ontspannen aan tafel zat. Daarnaast was ik uitgerust, waardoor ik meer gefocust was en beter kon nadenken. Omdat ik fysiek en mentaal zo fit was, merkte ik dat ik veel minder afleiding om mij heen had.”

Goor merkte: hoe fitter hij is, hoe leuker hij bridge vindt. “Als je lekker in je vel zit en goed bent uitgerust, heb je veel meer ruimte om over alles na te denken. Als je die ruimte hebt, wordt bridge nog interessanter. Ik houd van zo perfect mogelijk bridge, kan er niet goed tegen als ik niet goed zit op te letten.”

Dat was niet het enige. Naast dat Goor ervoor zorgde dat hij fysiek en mentaal fit was, stampte hij alle systeemafspraken ook in zijn hoofd. “Ik heb daar echt heel veel tijd ingestoken”, zegt hij, waarna hij eraan toevoegt dat het een ook weer met het ander te maken heeft. “Omdat ik lekker in mijn vel zat en een leeg hoofd had, kon ik me beter concentreren tijdens het leren van de systeemafspraken.”

Goede kans op goud
Het doel van Nederland was om een medaille te pakken in Wrocław, maar stiekem wist Goor dat ze een goede kans maakten op goud. “We kennen elkaar al heel lang en beschikken met dit team over veel kwaliteit. Tijdens het EK merkte ik al snel dat het lekker ging en dat we als een malle aan het scoren waren.”

Zo presteerde het juniorenteam op de toppen van zijn kunnen en dat gold zeker ook voor Goor persoonlijk. Hij speelde ijzersterk en hield dat hoge niveau het hele toernooi vast. Dat kwam mede door zijn goede en nauwkeurige voorbereiding. “Ik wilde zowel fysiek als mentaal zo fit mogelijk op het toernooi verschijnen.”

Om dat voor elkaar te krijgen wandelde Goor, die lid is bij Studenten Bridge Club Dombo in Utrecht, in de maanden voorafgaand aan het EK twee tot drie uur per dag. Daarnaast bezocht hij vier tot vijf keer per week de sportschool en lette hij op zijn voeding. Ook dronk hij geen alcohol meer.

Hoewel het EK alweer even achter de rug is, geniet Ronald Goor nog regelmatig na van het succesvol verlopen toernooi. Met de junioren veroverde hij in juli niet alleen de Europese titel, ook de onderlinge sfeer in het team was volgens hem heel bijzonder.

Gouden regels
“Dat was mede te danken aan de gouden regels van onze captain Ruben Buijs”, zegt Goor. Als team hadden ze vooraf niet alleen besproken wat ze wilden presteren, maar ook naar elkaar uitgesproken wanneer het EK geslaagd zou zijn. “Daar was een goede teamsfeer een belangrijk onderdeel van.”

Dat kwam tijdens het EK tot uiting, meent Goor, die samen met Xavier Friesen een paar vormde. Ronalds broer Sander Goor en Tobias Westerveld en Oscar Nijssen en Tim van de Paverd waren de andere paren in het juniorenteam. Buijs nam de rol van captain op zich en Berend van den Bos was de coach. “Er was een goede dynamiek.”

Goor: “Je bent met drie paren, maar er kunnen maar twee paren spelen. Dat kan de sfeer in het team ook opbreken. Dat was bij ons helemaal niet het geval. Iedereen steunde elkaar en we deden ook buiten het bridgen veel samen. We ontbeten gezamenlijk, hielden teambesprekingen en ondernamen leuke activiteiten met elkaar.”