Oei, als ik dit zo lees, zal de sfeer aan tafel niet echt optimaal zijn geweest. Wat ik in eerste instantie mis, is de motivatie van de arbiter om de score vast te stellen op het tafelresultaat. Er is immers zo te lezen wel het een en ander aan tafel gebeurd. Er is me ook een aantal dingen niet helemaal duidelijk, dus laten we bij het begin beginnen.

Tot aan de derde slag lijkt alles normaal. De opmerking van de dummy is terecht. Als er een hoogte van een kaart wordt genoemd zonder kleuraanduiding en die kaart ligt er meerdere kleuren, dan heeft de dummy het recht/de plicht om naar een verduidelijking te vragen. Als er overigens maar één tien zou liggen, geldt die tien als gespeelde kaart. Zie Artikel 46B3.

Vervolgens gebeuren er enkele zaken die ik als arbiter aan tafel graag nagespeeld zou willen hebben. Wat heeft zuid daadwerkelijk gedaan, hoelang duurde dat, wat waren zijn/haar overwegingen? Daar is een hoop informatie te halen.

En dan gaan we in de spelregels op zoek naar wat te doen. In Artikel 73D1 en 74C7 staat dat onnodige denkpauzes niet de bedoeling zijn, en dat je hiermee een tegenstander niet mag proberen te misleiden.

Of zuid nu bewust of onbewust heeft afgeweken, is erg lastig om vast te stellen. Zeker achteraf is er altijd wel een verhaal. Daarom neem je als arbiter de niet-overtredende partij in bescherming. Als zuid immers in het normale tempo had bijgespeeld, had west een normale beslissing te nemen. Door de acties van zuid is die beslissing beïnvloed en dat gaan we terugdraaien.

Omdat er geen enkele aanleiding voor west is om wel of niet te snijden, gaan we ervan uit dat west in een aantal gevallen zal snijden (en in de andere de heer speelt). In hoeverre volgt west de regel van ‘eight ever, nine never’? West krijgt dan ook de score van zestig procent contract en veertig procent -1. Deze percentages zijn niet honderd procent, maar een inschatting. Omdat hier niet duidelijk is of het paren of viertallen is, kan ik geen sluitende score meegeven.

Verder is het goed om met name het gedrag van zuid te monitoren. Soms zijn spelers echt even ‘afwezig’, maar vaak is het gedrag zoals dat van zuid bewuster. Je gaat dan met zuid daarover in gesprek. Als je als arbiter van mening bent dat zuid dit soort gedrag vaker laat zien, past daar een procedurele straf bij.

Arbitreren is een vorm van rechtspraak en daarbij moet je heel goed onderscheid maken tussen wat jij als persoon rechtvaardig vindt en wat de wetten zijn. Het draait alleen om het laatste.

Laat ik daarom beginnen met jullie rondje langs de arbiters. Daar staan twee antwoorden tussen (3♠ +1 en een splitscore) die gewoonweg niet mogelijk zijn. 4♦ is een legitiem en ongehinderd geboden contract voor de niet-overtredende partij dat een arbiter niet zomaar kan wegpoetsen. 3♠ +1 is dus ronduit onmogelijk. Een splitscore kan eigenlijk alleen als één partij iets zo ongelooflijk stoms gedaan heeft, dat ze een goede score hebben verprutst.

Dit zijn twee goede voorbeelden van een ‘rechtvaardig’ oordeel vellen zonder naar de regels te kijken.

Er is in deze casus sprake van twee situaties die beoordeeld moeten worden:

• het gebruik van het stopkaartje (overtreding);

• het bieden van 4♠ op basis van OI, ofwel ongeoorloofde informatie (vermeende overtreding).

Uit het stopkaartje blijkt dat oost vooraf had bedacht naar 3♠ te springen, maar zich niet bewust was van het feit dat dit door 2♠ niet meer nodig was. Het neerleggen van het stopkaartje is geen bieding, maar hieruit kan door west mogelijk extra informatie worden afgeleid (OI). Die OI mag door west niet in zijn beslissingen worden gebruikt.

Dan de denkpauze van oost. Bridge is een denksport, dus nadenken mag! De kans is echter groot dat daarmee OI aan west wordt gegeven. Ook dat is geen overtreding! De spelregels zeggen vervolgens dat west die OI niet mag gebruiken. Pas als west die OI gebruikt, is er sprake van een overtreding.

Om dat te kunnen vaststellen moeten we eerst weten wat die OI is geweest. Behalve “pas” heeft west over nog iets anders nagedacht. Dat kan zijn:

• solo 4♠ bieden. Dan is het voor west wel aantrekkelijk om 4♠ te bieden;

• doubleren. Dan is 4♠ bieden zonder singletons en renonces ineens niet meer zo aantrekkelijk. West maakt dan van een potentiële +100 zomaar ineens een -100.

We hebben nog wel wat extra OI uit het stopkaartje. Daaruit blijkt dat oost waarschijnlijk erg sterk is en niet alleen een distributionele hand heeft.

Ik heb de vraag aan veel spelers voorgelegd en het niveau van de spelers bepaalt nogal hoe men erover denkt. Op hoger niveau denkt men dat doorbieden in beide gevallen gesuggereerd wordt en op lager niveau is men er vrij zeker van dat het onverstandig is om door te bieden indien maat over doubleren heeft nagedacht.

Aangezien het om een lager niveau gaat (op hoger niveau kan niemand zich iets bij de eerste twee passen van west voorstellen), kunnen we dus niet weten over welk van de twee opties oost heeft nagedacht. Doorbieden wordt niet sterker gesuggereerd dan passen of omgekeerd. Daarom is er dus geen OI.

Wat wel grappig is, is dat de meerderheid van de ondervraagden ongevraagd aangeeft dat ze vinden dat er na de denkpauze niet meer geboden mag worden. Dit is pertinent onwaar, zoals deze casus nog maar eens toont, maar wel een zeer hardnekkig ‘leken’-vooroordeel.

Voor de volledigheid bewandelen we nog even de andere weg. Stel dat we wel kunnen vaststellen dat er OI is geweest die wijst op 4♠ bieden, dan is het nog niet zeker dat die gebruikt is. Als namelijk iedereen in dit biedverloop (zonder denkpauze van oost) 4♠ biedt, dan is de OI dus niet van invloed geweest en is er dus ook geen overtreding. Op nationaal niveau hebben we daar complexe procedures voor. Op clubniveau zul je als arbiter, al dan niet in overleg met andere knappe koppen, in de huid van de speler moeten kruipen en afwegen wat normaal is voor een speler van dat niveau in deze situatie.

Als je naar spelers kijkt, zul je ontdekken dat gevorderde spelers over 1♠ al meteen 4♠ geboden zouden hebben. Andere spelers zullen over 3♠ al snel 4♠ bieden. Ik denk dat alleen absolute beginners op alles zouden passen. Hierin voel ik mij gesterkt door de frequentiestaat en het feit dat het biedverloop aan een andere tafel ook zo is voorgekomen.

In mijn oordeel is er dus in beginsel al geen OI, waardoor 4♠ al zou blijven staan. Maar ook als je als arbiter concludeert dat er wel OI is, dan is die in dit geval niet gebruikt en zou 4♠ dus ook blijven staan.